TEZA 1
Nie można wymagać od podatników działań niestandardowych, atypowych dla prowadzonej działalności gospodarczej. Nie można oczekiwać od podatników posiadania wiedzy o zdarzeniach, których ustalenie jest możliwe dopiero przez organy podatkowe w ramach prowadzonych postępowań podatkowych. Stawianie tego typu wymogów w wielu przypadkach będzie ograniczać efektywność prowadzonej działalności gospodarczej.
Obecnie nie budzi kontrowersji pogląd, że w razie nabycia towarów lub usług od podmiotów zaangażowanych w proceder wyłudzeń podatkowych odliczenie podatku naliczonego jest możliwe, jeśli nabywca działał w dobrej wierze. Znacznie bardziej skomplikowane jest jednak rozstrzygnięcie, czy w danym przypadku podatnik działał wystarczająco starannie, by móc przypisać mu dobrą wiarę. W szczególności chodzi o to, czy stawiane podatnikom wymagania nie są zbyt wygórowane – często możliwe do spełnienia jedynie w teorii. Orzeczenie WSA w Szczecinie stanowi doskonały materiał do analizy w tym zakresie.
Całość: Podsiadło Wiktor. Dobra wiara a odliczenie naliczonego podatku od towarów i usług – impossibilium nulla obligatio est? Glosa do wyroku WSA z dnia 5 marca 2020 r., I SA/Sz 888/19. Glosa, 2020.