Prawo do odliczenia podatku naliczonego stanowi podstawową zasadę wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, które co do zasady nie może być ograniczane.
Prawo do odliczenia przechodzi w Polsce nieustanną ewolucję zwłaszcza w aspekcie ograniczeń. Choć prawo to jest powszechnie akceptowalne to spory wywołuje zakres i realizacja tego prawa. Szczególnie liczną grupę uczestników tych sporów stanowią jednostki samorządu terytorialnego, a kwestią sporną jest prawo do odliczenia podatku naliczonego związanego jednocześnie z czynnościami opodatkowanymi i nieopodatkowanymi.
Nowelizacja ustawy o podatku od towarów i usług dokonana ustawą o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy – Prawo zamówień publicznych wprowadziła od 2016 roku tzw. prewspółczynnik, czyli metodę obliczania podatku naliczonego do odliczenia w sytuacji, w której podatnik wykorzystuje nabyte towary i usługi do działalności gospodarczej oraz działalności niemającej takiego charakteru.
Celem niniejszego opracowania jest analiza regulacji ograniczających możliwość odliczenia podatku naliczonego przez jednostki samorządu terytorialnego, z uwzględnieniem przepisów wykonawczych wydanych na podstawie art. 86 ust. 22 u.p.t.u., wskazanie obszarów ryzyka tych regulacji oraz zwrócenie uwagi na możliwe elementy niezgodności z zasadami podatku od towarów i usług.
A. Franczak, Ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego przez jednostki samorządu terytorialnego – wątpliwości na tle art. 86 ust. 2h i 22 ustawy o podatku od towarów i usług [w:] M. Münnich, A. Zdunek (red.),Stanowienie i stosowanie prawa podatkowego w Polsce. Fiskalne i pozafiskalne granice opodatkowania, Wydawnictwo KUL, Lublin 2019.