Spór dotyczył obywateli polskich, którzy mieszkali w Zjednoczonym Królestwie od 2012 r. Byli rodzicami dwójki dzieci, które urodziły się w Zjednoczonym Królestwie. Dzieci posiadają obywatelstwo zarówno polskie jak i brytyjskie. W 2017 r. matka dzieci wyjechała na stałe do Polski zabierając ze sobą dzieci. Poinformowała również ojca dzieci o zamiarze pozostania w Polsce na stałe, na co on nie wyraził zgody. Matka w imieniu dzieci wytoczyła ojcu przed polskim sądem sprawę o alimenty, które sąd pierwszej instancji zasądził, stosując prawo polskie, ale ojciec się odwołał. W międzyczasie inny sąd nakazał matce dzieci ich wydanie ojcu, uznając, że dzieci były bezprawnie przez nią zatrzymywane w Polsce, ale matka ich nie wydała.
W sprawie alimentów Sąd Okręgowy w Poznaniu, do którego wpłynęła apelacja ojca od wyroku zasądzającego od niego alimenty, miał wątpliwość jakie prawo należy zastosować do tej sprawy, i w związku z tym zwrócił się do Trybunału z następującym pytaniem prejudycjalnym – czy wierzyciel alimentacyjny (dziecko) może – dla celów ustalenia prawa do alimentów – uzyskać nowe miejsce zwykłego pobytu w państwie, w którym został bezprawnie zatrzymany, i na dodatek sąd nakazał jego powrót do państwa, w którym miał zwykły pobyt bezpośrednio przed bezprawnym zatrzymaniem?
Trybunał stwierdził, że bezprawne zatrzymanie wierzyciela alimentacyjnego (dziecka) na terytorium państwa członkowskiego nie stoi w zasadzie na przeszkodzie przeniesieniu jego miejsca zwykłego pobytu na terytorium tego państwa członkowskiego.
TSUE orzekł, że dla celów ustalenia prawa właściwego dla roszczenia alimentacyjnego miejscem zwykłego pobytu wierzyciela alimentacyjnego jest to, w którym faktycznie znajduje się zwykły ośrodek jego życia, tym bardziej gdy chodzi o małe dziecko.
Trybunał podkreślił, że ostatecznie do sądu krajowego należy zbadanie, czy w świetle wszystkich okoliczności charakteryzujących sytuację dziecka, przy uwzględnieniu jego środowiska rodzinnego i społecznego, jego obecność w państwie członkowskim, do którego zostało bezprawnie zabrane przez jednego z rodziców, ma charakter stały.
Wyrok TSUE z 12.05.2022 r., w sprawie W.J. przeciwko L.J. i J.J., C‑644/20.